โอ้รักเอ๋ยเคยหวานปานขัณฑสกร
มาร้าวรอนเสียได้เสียดายขม
เจ้าดอกฟ้าข้าไม่ทันหั่นชื่นชม
กลับต้องตรมเสียได้เสียดายจริง
ถูกเขาสอยไปซะตามระเบียบ
ถูกเขาเสียบเสียได้เสียดายหญิง
ข้าไม่มีวาสนาท้าช่วงชิง
จำต้องทิ้งเจ้ามาเจ้ายาใจ
เมื่อความรัก ไม่หวาน ให้พานหน่าย
แสนเสียดาย รักจืด ชีดเสียได้
เป็นเพราะเธอ ไม่หวาน ซ่านฤทัย
ความรักเลิก ราไป ให้ระทม
ถ้าความรัก เติมหวาน อีกซักหน่อย
คงหายกร่อย ดีขึ้น ฟื้นสุขสม
ไม่ซวนเซ เหหัก เหมือนพัดลม
ไม่ตรอมตรม หมองไหม้ ให้ได้ช้ำ
เพราะความรัก เธอขม เหมือนดมยา
ฉันจึงเบื่อ นักหนา พาเพ้อพร่ำ
ไม่อยากอยู่ ด้วยหรอก คนใจดำ
เธออย่าย้ำ ยื้อยุด ฉุดไว้เลย
พันทอง
ถ้าอยากไปไปเลยไม่เคยว่า
แล้วอย่าหาว่าใจดำเมื่อทำเฉย
เรื่องงอนง้อขออภัยฉันไม่เคย
รู้ไว้เถิดเธอเอ๋ยไม่ง้อใคร
จะไปรักกับใครก็ไปเถิด
ให้ประเสริฐอย่าควงเขาเข้ามาใกล้
ขืนควงมาแถวนี้อาจมีภัย
โปรดรู้ไว้ฆ่าหั่นศพกลบฝังดิน
เป็นเพชรฆาต หลุดมา จากแดนไหน
โหดได้ใจ เข้าขั้น หวั่นถวิล
แหมจะง้อ กันหน่อย กลัวง่อยกิน
หรือกลัวสิ้น เชิงชาย ขายหน้าเอา
อุตส่ารัก มากมาย ไยมาว่า
ช้ำยังด่า กราดเกรี้ยว จนเหี่ยวเฉา
จะจำจด หมดหวัง นั่งซึมเซา
รักสองเรา ถึงทางตัน พันขอลา
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
