โอ้รักเอ๋ยเคยหวานปานขัณฑสกร
มาร้าวรอนเสียได้เสียดายขม
เจ้าดอกฟ้าข้าไม่ทันหั่นชื่นชม
กลับต้องตรมเสียได้เสียดายจริง
ถูกเขาสอยไปซะตามระเบียบ
ถูกเขาเสียบเสียได้เสียดายหญิง
ข้าไม่มีวาสนาท้าช่วงชิง
จำต้องทิ้งเจ้ามาเจ้ายาใจ
เมื่อความรัก ไม่หวาน ให้พานหน่าย
แสนเสียดาย รักจืด ชีดเสียได้
เป็นเพราะเธอ ไม่หวาน ซ่านฤทัย
ความรักเลิก ราไป ให้ระทม
ถ้าความรัก เติมหวาน อีกซักหน่อย
คงหายกร่อย ดีขึ้น ฟื้นสุขสม
ไม่ซวนเซ เหหัก เหมือนพัดลม
ไม่ตรอมตรม หมองไหม้ ให้ได้ช้ำ
เพราะความรัก เธอขม เหมือนดมยา
ฉันจึงเบื่อ นักหนา พาเพ้อพร่ำ
ไม่อยากอยู่ ด้วยหรอก คนใจดำ
เธออย่าย้ำ ยื้อยุด ฉุดไว้เลย
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
