เพราะเธอพบคนที่ดีกว่าเก่า
เคยมี “เรา”เขาหน่ายรักกลายแหล่ง
คนใกล้ชิดสนิทเนาว์จึ่งเข้าแซง
ถูกทิ่มแทงทุกวัน รักพังภินท์
เคยมี “เธอ”มี “ฉัน” ในวันก่อน
วันนี้ซ่อน ชิงชัง พลังสิ้น
เคยสัญญารักอยู่คู่ฟ้าดิน
เธอโบยบินจากลาไม่อาลัย
ช่างเถิดนะถ้าเธอเจอคนที่
ฝากชีวี,อนาคต,ทั้งสด,ใหม่
ขออวยพรให้เธอจงเดินไป
สู่เส้นชัยที่วาง ทางใครมัน
จะมิขออ้อนวอนในตอนจาก
มันทำใจลำบากมิอยากบั่น
ไปสู้หน้าคนที่ไม่มีวัน
หมด “เธอ+ฉัน”หมด “เรา”เศร้าก็ยอม
“ไพร พนาวัลย์”