อกแก้ว
ดังแก้วก้น หล่นลง ตรงโต๊ะแก้ว
ก็แหลกแล้ว อกระดะ อนาถา
เศษหัวใจ ไม่ต้องสน ปนกันมา
กับน้ำตา เพราะแก้วบาด จนขาดกัน
ขยะแก้ว โกบก่อ พอหลอมใหม่
แต่ว่าใจ แหลกจะจะ กระทันหัน
ให้บอกก่อน เตรียมใจ ยังไม่ทัน
แต่นี่มัน เจอเลย ไม่เคยมี
ก่อนจากลา เธอพร้อม จะยอมร้าง
พร้อมจะห่าง อย่างรี่ ที่จะหนี
วันนั้นเรา สุขสม อารมณ์ดี
ได้ยินที อยากรุด หยุดหายใจ
"เราเลิกกัน" มันแทง แยงกลางอก
ให้เลือดตก สั่งยืน ฝืนไม่ไหว
ตาพร่ามัว กับตัวชา หลบหน้าไป
เพื่อทรวงใน หยุดสั่น กลั่นน้ำตา
อกแก้วแตก แหลกมา เคลือบตาไว้
ส่วนฤทัย ก็วาบหวาม ตามประสา
ปากที่หนัก ไม่ทักท้วง จึงล่วงมา
ถึงเวลา เธอนั้น หันหลังเดิน
จะไม่รัก เธอแล้ว น้องแก้วเอ๋ย
จะคืนเลย วันวาน ที่หวานเขิน
เอาจริงจริง จากใจ ไม่ยากเกิน
แต่เผอิญ ใจนั้น มันยังจำ
อกที่แหลก ให้เวลา มาเก็บกวาด
หากเก็บพลาด เหลือให้ ใจขยำ
ก็สุดแล้ว แต่บุญ ที่หนุนนำ
จะเหยียบย้ำ หนึ่งคน จนสิ้นใจ
@ปราชญ์ศรีกวีน้อย
โดนไปอีกแล้ว สำหรับคนอกหัก 
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
