รำพึงถึงคนไกลไว้นักหนา
ไม่เมตตาคนใกล้หรือไรหนอ
เฝ้าทำดีเพียงใดไม่เคยพอ
ชักจะท้อแล้วเธอเจออย่างนี้
ส่องกระจกหน้าตาก็น่าดู
ประดิษฐ์คำสวยหรูทุกวันวี่
ตะเบ็งร้องลอยลมทุกราตรี
ยิ้มสักทียังหวง...โธ่ดวงใจ
จัดเสื้อผ้าใส่กระเป๋า เอ้า!ลองดู
หนีไปอยู่เลิกเป็นแล้วคนใกล้
เผื่อจะลองมองค้นคนหายไป
รีบคิดถึงไว ไว จะได้มา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
