ไม่อยากจาก หรอกหนอ แต่ท้อจิต
ห่วงมิ่งมิตร อกเอ๋ย เคยชิดใกล้
ตามกันมา ตลอด สอดฤทัย
แต่หวั่นไหว ขาดเพื่อน จึงเชือนแช
ตามต่อกลอน อ้อนกัน ทุกวันวี่
หลายเพลา มานี้ มิแยแส
ปล่อยให้น้อง หมองไหม้ ใครจะแล
ทุกคนเป็น เพื่อนแท้ และแน่นอน
พี่สุนทรวิทย์ พี่บูรพาฯ ว่าไฉน
ตามเขากลับ มาไว น้องนี้อ้อน
ตามกลับมา ไม่ได้ ต้องมีงอน
จะไม่ตาม ต่อกลอน ขอวอนที
พันทอง
ห่วงมิ่งมิตร อกเอ๋ย เคยชิดใกล้
ตามกันมา ตลอด สอดฤทัย
แต่หวั่นไหว ขาดเพื่อน จึงเชือนแช
ตามต่อกลอน อ้อนกัน ทุกวันวี่
หลายเพลา มานี้ มิแยแส
ปล่อยให้น้อง หมองไหม้ ใครจะแล
ทุกคนเป็น เพื่อนแท้ และแน่นอน
พี่สุนทรวิทย์ พี่บูรพาฯ ว่าไฉน
ตามเขากลับ มาไว น้องนี้อ้อน
ตามกลับมา ไม่ได้ ต้องมีงอน
จะไม่ตาม ต่อกลอน ขอวอนที
พันทอง
ขอประกาศ เสียงอึง ดังครึ่งโลก
ด้วยน้องพัน นั้นวิโยค โศกเหมือนหมี
น้ำตาหลั่ง พรั่งพรู ดูหมดดี
เพราะน้องพี่ หนีร้าง ห่างเจ้านวล
หากได้ยิน สิ้นเสียง สำเนียงกล่าว
ได้รับข่าว หลังสดับ จงกลับหวน
อยู่ที่ไหน ใครรู้จัก ช่วยชักชวน
คืนสู่ก๊วน ล้วนเฝ้าแล ชะแง้รอ.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
