เขาเบื่อหน่าย กันหมด จึงอดสู
ชอบด่าพวก ยกหมู่ ดูสับสน
เพื่อนจึงบ่าย ส่ายหน้าแต่ละคน
สุดจะทน ไม่สนุก แถมทุกข์ใจ
พันสงสาร คุณพี่ นี้ไม่จาก
จึงขอฝาก กลอนนี้ ที่ต่อได้
ส่วนผองเพื่อน หนีหมด ทันทดใจ
อยู่ไม่ไหว ไม่สนุก จะลุกเดิน
เขาด่ากราด พาดพิง ยิ่งช้่ำหนัก
เพื่อนที่รัก จากไป ให้ขัดเขิน
มีแต่เรื่อง ทุกวัน อยู่ไม่เพลิน
จึงขอเดิน จากลา ไม่ว่ากัน
บ้านไม่อุ่น ขุ่นข้อง จนหมองจิต
มาครุ่นคิด นิจจา อย่าว่าฉัน
ถ้าหายหน้า กันหมด งดเล่นพลัน
ไม่สุขสันต์ เหมือนเก่า เราคงจร
พันทอง
ชอบด่าพวก ยกหมู่ ดูสับสน
เพื่อนจึงบ่าย ส่ายหน้าแต่ละคน
สุดจะทน ไม่สนุก แถมทุกข์ใจ
พันสงสาร คุณพี่ นี้ไม่จาก
จึงขอฝาก กลอนนี้ ที่ต่อได้
ส่วนผองเพื่อน หนีหมด ทันทดใจ
อยู่ไม่ไหว ไม่สนุก จะลุกเดิน
เขาด่ากราด พาดพิง ยิ่งช้่ำหนัก
เพื่อนที่รัก จากไป ให้ขัดเขิน
มีแต่เรื่อง ทุกวัน อยู่ไม่เพลิน
จึงขอเดิน จากลา ไม่ว่ากัน
บ้านไม่อุ่น ขุ่นข้อง จนหมองจิต
มาครุ่นคิด นิจจา อย่าว่าฉัน
ถ้าหายหน้า กันหมด งดเล่นพลัน
ไม่สุขสันต์ เหมือนเก่า เราคงจร
พันทอง
ช่างกระไร ใจเจ้า ทิ้งเราหรือ?
ทั้งที่ซื่อ ถือรัก ภักดิ์สมร
ทุกวันคืน ยืนนั่ง กระทั่งนอน
ให้อาวรณ์ ร้อนรุ่ม กลัดกลุ้มทรวง
หากขาดเจ้า เรานั้น คงขวัญหาย
สุดเสียดาย สายจิตต์ ให้คิดหวง
คงมีเงา เราหนา เที่ยวพาควง
ไร้พุ่มพวง ดวงจันทร์ ฉันเศร้าใจ
.../ 
บูรพาท่าพระจันทร์
ไม่อยากจาก หรอกหนอ แต่ท้อจิต
ห่วงมิ่งมิตร อกเอ๋ย เคยชิดใกล้
ตามกันมา ตลอด สอดฤทัย
แต่หวั่นไหว ขาดเพื่อน จึงเชือนแช
ตามต่อกลอน อ้อนกัน ทุกวันวี่
หลายเพลา มานี้ มิแยแส
ปล่อยให้น้อง หมองไหม้ ใครจะแล
ทุกคนเป็น เพื่อนแท้ และแน่นอน
พี่สุนทรวิทย์ พี่บูรพาฯ ว่าไฉน
ตามเขากลับ มาไว น้องนี้อ้อน
ตามกลับมา ไม่ได้ ต้องมีงอน
จะไม่ตาม ต่อกลอน ขอวอนที
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
