เขาเบื่อหน่าย กันหมด จึงอดสู
ชอบด่าพวก ยกหมู่ ดูสับสน
เพื่อนจึงบ่าย ส่ายหน้าแต่ละคน
สุดจะทน ไม่สนุก แถมทุกข์ใจ
พันสงสาร คุณพี่ นี้ไม่จาก
จึงขอฝาก กลอนนี้ ที่ต่อได้
ส่วนผองเพื่อน หนีหมด ทันทดใจ
อยู่ไม่ไหว ไม่สนุก จะลุกเดิน
เขาด่ากราด พาดพิง ยิ่งช้ำหนัก
เพื่อนที่รัก จากไป ให้ขัดเขิน
มีแต่เรื่อง ทุกวัน อยู่ไม่เพลิน
จึงขอเดิน จากลา ไม่ว่ากัน
บ้านไม่อุ่น ขุ่นข้อง จนหมองจิต
มาครุ่นคิด นิจจา อย่าว่าฉัน
ถ้าหายหน้า กันหมด งดเล่นพลัน
ไม่สุขสันต์ เหมือนเก่า เราคงจร
พันทอง
ขอลางาน พักยาว ก้าวตามเพื่อน
จำจากเรือน สุโข สโมสร
อยากสงบ สันติ มิราญรอน
หยุดเขียนกลอน สักระยะ คงจะดี
ไปแต่ตัว ใจอยู่ เคียงคู่บ้าน
ใช่ต้องการ หันเหียน เปลี่ยนวิถี
เมื่อใดเพื่อน แช่มชื่น คืนเวที
จักเร่งรี่ กลับมา มิช้าเชือน
สุนทรวิทย์
[/quote]จำจากเรือน สุโข สโมสร
อยากสงบ สันติ มิราญรอน
หยุดเขียนกลอน สักระยะ คงจะดี
ไปแต่ตัว ใจอยู่ เคียงคู่บ้าน
ใช่ต้องการ หันเหียน เปลี่ยนวิถี
เมื่อใดเพื่อน แช่มชื่น คืนเวที
จักเร่งรี่ กลับมา มิช้าเชือน
สุนทรวิทย์
เข้าบ้านกลอน วันอาทิตย์ จิตหงอยเหงา
โถเพื่อนเก่า เราหาย ย้ายเสียเลื่อน
หนีกันหมด รันทด งดแชเชือน
จึงกระเทือน จิตใจ ใครหลายคน
ปกติ วันอาทิตย์ มีมิตรมาก
เขาลำบาก ใจอยู่ สู้สับสน
ด่าพวกมาก ลากไป ให้สุดทน
ในกมล ไม่สุข ทุกข์ท่วมใจ
เล่นด่าพวก ด่าพ้อง จ้องจับผิด
เพื่อนจึงคิด ตีจาก ยากกลับได้
ปล่อยให้เรา เศร้าสร้อย หงอยฤทัย
เขาคงไม่ คืนหวน ป่วนอุรา
พันทอง