เมื่อเพื่อนพ้อง หลายราย พลันย้ายวิก
รวมทั้งกิ๊ก ของฉัน เตรียมผันผาย
ให้ตระหนก อกสั่น ขวัญกระจาย
จะเหลียวซ้าย แลขวา ว้าเหว่จัง
รู้ว่าเพื่อน เบื่อหน่าย ต่อหลายสิ่ง
เรื่องยุ่งยิ่ง ซ้อนซ้ำ ทำผิดหวัง
หมดเรื่องนี้ มีเรื่องนั้น ดันทุรัง
เลยเอวัง จบลง ตรงย้ายบาง
ทอดทิ้งฉัน หดหู่ อยู่โด่เด่
เหมือนตังเม โดนถั่ว-คั่วตัดหาง
เสียดายไม-ตรีจิต มิตรร่วมทาง
มาเหินห่าง ร้างไกล ให้อาวรณ์
เถิด..สหาย ชายหญิง อย่าทิ้งขว้าง
ฉันอ้างว้าง ซึมเซา จนเข่าอ่อน
คิดถึงเพื่อน สุดซึ้ง จึงวิงวอน
กลับบ้านกลอน เช่นเก่า เราผูกพัน
ปวงปัญหา เกิดได้ ในทุกแห่ง
เลิกหน่ายแหนง แคลงจิต คิดเหหัน
ความต่างจิต ต่างใจ ใช่สำคัญ
เป็นสามัญ ครรลอง ของผู้คน
สุนทรวิทย์
รวมทั้งกิ๊ก ของฉัน เตรียมผันผาย
ให้ตระหนก อกสั่น ขวัญกระจาย
จะเหลียวซ้าย แลขวา ว้าเหว่จัง
รู้ว่าเพื่อน เบื่อหน่าย ต่อหลายสิ่ง
เรื่องยุ่งยิ่ง ซ้อนซ้ำ ทำผิดหวัง
หมดเรื่องนี้ มีเรื่องนั้น ดันทุรัง
เลยเอวัง จบลง ตรงย้ายบาง
ทอดทิ้งฉัน หดหู่ อยู่โด่เด่
เหมือนตังเม โดนถั่ว-คั่วตัดหาง
เสียดายไม-ตรีจิต มิตรร่วมทาง
มาเหินห่าง ร้างไกล ให้อาวรณ์
เถิด..สหาย ชายหญิง อย่าทิ้งขว้าง
ฉันอ้างว้าง ซึมเซา จนเข่าอ่อน
คิดถึงเพื่อน สุดซึ้ง จึงวิงวอน
กลับบ้านกลอน เช่นเก่า เราผูกพัน
ปวงปัญหา เกิดได้ ในทุกแห่ง
เลิกหน่ายแหนง แคลงจิต คิดเหหัน
ความต่างจิต ต่างใจ ใช่สำคัญ
เป็นสามัญ ครรลอง ของผู้คน
สุนทรวิทย์
เขาเบื่อหน่าย กันหมด จึงอดสู
ชอบด่าพวก ยกหมู่ ดูสับสน
เพื่อนจึงบ่าย ส่ายหน้าแต่ละคน
สุดจะทน ไม่สนุก แถมทุกข์ใจ
พันสงสาร คุณพี่ นี้ไม่จาก
จึงขอฝาก กลอนนี้ ที่ต่อได้
ส่วนผองเพื่อน หนีหมด ทันทดใจ
อยู่ไม่ไหว ไม่สนุก จะลุกเดิน
เขาด่ากราด พาดพิง ยิ่งช้ำหนัก
เพื่อนที่รัก จากไป ให้ขัดเขิน
มีแต่เรื่อง ทุกวัน อยู่ไม่เพลิน
จึงขอเดิน จากลา ไม่ว่ากัน
บ้านไม่อุ่น ขุ่นข้อง จนหมองจิต
มาครุ่นคิด นิจจา อย่าว่าฉัน
ถ้าหายหน้า กันหมด งดเล่นพลัน
ไม่สุขสันต์ เหมือนเก่า เราคงจร
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
