ขอบคุณภาพจาก Google ครับ
ภาพวิมุติ ดุจหยาดวาดน้ำค้าง
ให้ใสอย่างแก้วได้ไม่ ว้าวุ่น
น้ำค้างจางหยดรับซับวรุณ
ฟ้าเทาขุ่นกำจายก็หายแล้ว
ปลายยอดหญ้าเคยหยาด วาดยอดภู
กับหยดน้ำ อณู ดูใสแจ๋ว
แม้หมอกทึบทับทาบฉาบเม็ดแก้ว
แต่ว่าแนวขอบฟ้ายังฝ้าขาว
ขณะหนึ่งคลื่นเร้นเส้นศูนย์สูตร
ละติจูดที่แฝงเส้นแวงหนาว
ภาพแผ่นดินไหวหวาดวาดเรื่องราว
น้ำค้างพราวปริ่มรดจรดนัยน์ตา
แม้จะระบายฝันตะวันรุ่ง
หวังวันพรุ่ง น้ำใสบนใบหน้า
จะหยดหยาดเปี่ยมรักอีกสักครา
ให้ท้องฟ้าหยาดกวีเป็นสีคราม
แต่..หยาดน้ำ เวลา กับอากาศ
ไม่สามารถซับซาบให้วาบหวาม
น้ำค้างเจือเหนือใจหญ้าไหวตาม
อยากจะถามน้ำค้างที่กลางใจ
ว่าที่วาบแล้วหายยามสายนั้น
ดวงตะวันสาดแสงแข่งแขไข
น้ำค้างจึงเจือจางระหว่างใบ
ปล่อยฝันให้เหลือแต่...แม่คะนิ้ง?
รการตติ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
