อันวาจาดาดื่นมากหมื่นแสน
ถ้าหากแม้นรู้จักสลักสาร
ต่อเรียงร้อยถ้อยคำจนชำนาญ
แม้คนพาลยังยอมด้วยพร้อมใจ
หากพูดพร่ำทำตีฝีปากกล้า
เหมือนเอาพร้ารู่หินคมบิ่นไหม
หากยังขืนฝืนจ้อพร่ำต่อไป
พร้านั้นไซร้จะสูญนามไร้ความคม
หากร้อยเลห์เพทุบายกลับกลายกลอก
เหมือนมีหอกตอกชนักปักสั่งสม
หากวันใดไปพลาดอาจสิ้นลม
ล่วงตกหล่มคมหอกที่พอกพูน
อันปลาหมอก่อเคราะห์ตายเพราะปาก
โดนเบ็ดลากอยากงับเลยดับสูญ
คิดดูหมิ่นกินเหยื่อชิ้นเนื้อทูน
จนอาดูรดิ้นดับโดนจับกิน
เพียงลมปากหลากผลเหมือนมนต์ไสย
ทั้งจูงใจใครใคร่ใฝ่ถวิล
ทั้งกระเดื่องเรื่องร้ายเพียงได้ยิน
เปลี่ยนผิดผินเป็นถูกเพียงผูกคำฯ
จ.รัตติกาล
ถ้าหากแม้นรู้จักสลักสาร
ต่อเรียงร้อยถ้อยคำจนชำนาญ
แม้คนพาลยังยอมด้วยพร้อมใจ
หากพูดพร่ำทำตีฝีปากกล้า
เหมือนเอาพร้ารู่หินคมบิ่นไหม
หากยังขืนฝืนจ้อพร่ำต่อไป
พร้านั้นไซร้จะสูญนามไร้ความคม
หากร้อยเลห์เพทุบายกลับกลายกลอก
เหมือนมีหอกตอกชนักปักสั่งสม
หากวันใดไปพลาดอาจสิ้นลม
ล่วงตกหล่มคมหอกที่พอกพูน
อันปลาหมอก่อเคราะห์ตายเพราะปาก
โดนเบ็ดลากอยากงับเลยดับสูญ
คิดดูหมิ่นกินเหยื่อชิ้นเนื้อทูน
จนอาดูรดิ้นดับโดนจับกิน
เพียงลมปากหลากผลเหมือนมนต์ไสย
ทั้งจูงใจใครใคร่ใฝ่ถวิล
ทั้งกระเดื่องเรื่องร้ายเพียงได้ยิน
เปลี่ยนผิดผินเป็นถูกเพียงผูกคำฯ
จ.รัตติกาล