อยากให้ผ่านค่ำคืนนี้ที่หมดหวัง
ใกล้ภินท์พังล้มแยกแตกสลาย
เมื่อได้เห็นคนสนิทชิดข้างกาย
นอนกอดก่ายก้าวข้ามล้วงพังดวงมาน
ให้นึกโกรธจะโทษใครอย่างใดเล่า
คลอเคลียเคล้าภาพที่เห็นเน้นส่งสาร
เธอเลือกเขามองเห็นเราเหล่ายักษ์มาร
ตัวหยาบกร้านไม่ถนอมกล่อมดวงใจ
เมื่อเจอคนที่ดีย่อมหนีห่าง
ความอ้างว้างก่อกำเนิดเกิดจากไหน
ทุกอณูสั่นกร้าวร้าวภายใน
แทบสิ้นไปในคืนนี้ที่ยืนยาว
อยากจะบอกรักเธอมากจากดวงจิต
ไม่เคยคิดใจจะดำจากคล้ำขาว
เคล้าโลกีย์หนีความจริงทิ้งเรื่องราว
ส่งกลิ่นคาวคละคลุ้งแล้วมุ่งจร
ปล่อยให้พี่สู้ปัญหายามคราค่ำ
ฟ้ามืดดำทีไรให้สังหรณ์
ยามหลับตาเห็นดวงหน้าพาออนซอน
แล้วจะหลับตานอนได้อย่างไร
อีกไม่กี่เพลาเข้าหาเช้า
เรื่องของเราคงจบสิ้นท้องถิ่นใส
คงต้องเดินก้มหน้าจากถิ่นไกล
เพื่อวันใหม่ได้เงยมองยามต้องลม
under
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
