ขอบคุณภาพจาก Google ครับ
เพื่อนแท้...
เมื่อหยุดแลทุกสิ่งจากมิ่งมิตร
จับปากกาดาวรายร่ายลิขิต
มโนจิตวันหวัง ดังประพนธ์
ด้วยเรายังศรัทธาฟ้าวงวรรณ
ที่รังสรรค์ฉาบแสงทุกแห่งหน
ทั้งกรองรสพจนาพาเยือนยล
ให้เราดลใจคล้องต้องลีลา
แม้หมู่ดาววานวัยจะไร้ชนม์
เราจะคอยเป็นฅนเสริมคุณค่า
แม้ฤดูผ่านผันตามเวลา
เราจะมาคอยเยือนเป็นเพื่อนกัน
จะเก็บคำประพนธ์จากฅนแต่ง
ที่คอยแบ่งบทนำคำเชื่อมั่น
รอยจารึกฝากไว้ในใจนั้น
คือประพันธ์ที่แสดงเหมือนแสงดาว
แม้อรุณหม่นหมองเมื่อมองหวน
แต่แสงนวลยังผุดผ่องที่ห้องหาว
วรรณกรรมคงแนวยังแพรวพราว
แม้บางคราวเมฆบังดูวังเวง
เพื่อนแท้...
เราเพียงแค่ตัวตนใช่ฅนเก่ง
บทกวีเพื่อนพ้องกรองบรรเลง
เป็นบทเพลงเพื่อนแท้..เราแน่ใจ
รการตติ
"เพื่อฝัน"
ร่วมฝ่าฟัน เถิดหนา อย่าหวั่นไหว
แห่งความหวัง ตั้งมั่น สานสายใย
เกี่ยวก้อยไป ให้ถึง ซึ่งจำนงค์
"เพื่อรัก"
ย่อมตระหนัก ค่าล้วน ควรประสงค์
สายสัมพันธ์ วันวาน ยังมั่นคง
ให้ดำรง เคียงขวัญ วรรณกวี
"เพื่อนเอย"
สิ่งใดเคย รันทด หมดสุขศรี
ขอกล่อมเจ้า ด้วยพจน์ บทวจี
ว่ายังมี รักมั่น ไม่ผันแปร
อุปสรรค ขวากหนาม ที่ลามกั้น
ปล่อยคืนวัน ล้างลบ กลบกระแส
รินร่ายรส อักขรา อย่าไปแคร์
ขอเพียงแค่ เรานั้น มั่นศรัทธา
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
