เพื่อนเอย...
ไฉนเลยแลหม่นหมองประครองเศร้า
อย่าได้ลืมหนึ่งความหมายคำว่า"เรา"
จะบรรเทายามเพื่อนทุกข์และท้อตรม
แม้ว่าโลกจะหมุนไปนานเท่าไหร่
แต่ในใจเพื่อนยังเป็นเช่นที่สม
เสียงหัวเราะและน้ำตาพาชื่นชม
โลกมันกลมสักวันหนึ่งได้พึ่งพา
วันดีดีที่ผ่านไปใช่เลยลับ
มันจะกลับคืนสู่ผู้รู้หา
เหมือนดั่งเพื่อนคนนี้ที่กลับมา
เช็ดน้ำตาที่รินไหลให้หายไป
กลับมาเป็นเช่นความหมายคำว่า"เพื่อน"
คอยย้ำเตือนยามต้องทุกข์ให้สุขใส
ในหวังดีและรักไม่พรากไกล
อยู่แห่งไหนให้คืนกลับเมื่อลับตา
จะถักทอเส้นใยให้หนาแน่น
ได้เป็นแก่นยึดเหนี่ยวเพื่อเกี่ยวหา
ได้รับรู้ถึงกันทันเวลา
ยามเพื่อนล้าจะได้ปลุกและปลอบใจ
เพื่อนเอย..
ขอจงเผยวจีที่สงสัย
อีกความทุกข์รุกเร้าเคล้าภายใน
ให้เพื่อนรับแบกไป..ใส่ฤดี
under
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
