ยังคงรอ ขอคืน จากชื่นจิตต์
ยังคงคิด นิมิตรัก จักงามใส
ยังพะวง หลงนวล ครวญอาลัย
ยังฝันใฝ่ ฤทัยร้อง เคียงน้องนวล
เมื่อไรกัน ขวัญรัก จักมาหา
กลับคืนคลา มาชูชม ดั่งลมหวน
อย่าปล่อยเรา เฝ้าถวิล หลงกลิ่นอวล
พึงทบทวน ครวญใคร่ ฤทัยตรอง.../
บูรพาท่าพระจันทร์
บ้านเงียบเหงา เขาเบื่อ เชื่อน้องไหม
หนีกันไป หมดแล้ว แววจึงหมอง
น้องก็ว่า จะตามไป จึงไตร่ตรอง
พี่บูรพาจ๋า น้องต้อง ทำเช่นไร
เขาทิ้งเราให้ตรม ระทมทุกข์
หมดสนุก ลุกนั่ง ยังไม่ไหว
แต่ยังห่วงพี่ยา จะต่อ กลอนกับใคร
จึงยังไม่ จากไป ไกลลิบตา
ด้วยหวงห่วง ความรู้สึก เป็นยิ่งนัก
กลัวเสียหลัก หักหาย คล้ายถลา
มาวันนี้ แสนเหงา เศร้าอุรา
ทำไงดีละ พี่จ๋า บอกมาที
พันทอง
ด้วยความรัก ภักดิ์กลอน ยังนอนฝัน
ถึงไกลกัน วันใด ให้หมองศรี
ดังสิ้นขาด อนาถทรวง ดวงฤดี
จึงยากลี้ หนีพราก จำจากจร
ผจงกรีด รีดเน้น บีบเค้นฝัน
หลายหลากสรรพ์ ปั้นเห็น เป็นอักษร
คิดคะนึง ตรึงมาน ด้วยกานท์กลอน
แต่งสุนทร วอนหวัง สมดังใจ
ปล่อยอารมณ์ ตรมขื่น หรือรื่นจิตต์
ปล่อยความคิด ฤทธิ์รัก มิผลักไส
ปล่อยระทม ขมขื่น กลับคืนไคล
ปล่อยฤทัย ให้สราญ บทกานท์กลอน
เพียงเท่านี้ ชี้บอก อย่าชอกช้ำ
ใช้จิตต์นำ ทำใจ มิใช่สอน
เพียงตัวเรา เข้าใจ ไม่บั่นทอน
อย่าร้าวรอน เลยหนา เจ้ายาใจ.../
บูรพาท่าพระจันทร์
เคยร่วมเรียง เคียงรัก มาหักหาย
เคยร่วมเรียง เคียงกาย หน่ายไฉน
จากวันนี้ คงไม่ เหลือผู้ใด
จากกันไป ไกลสิ้น มิยินยล
คงต้องปล่อย อารมณ์ อย่างที่ว่า
คงต้องปล่อย กาลเวลา พาใจหล่น
คงต้องปล่อย ทุกอย่าง ให้หลุดพ้น
คงต้องปล่อย หน้ามน ทนรับกรรม
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
