ฝังเสียงลม ชมเดือน ช่วยเตือนซ้ำ
ความชอกช้ำ ย้ำเศร้า ยิ่งเผาผลาญ
ให้กมล ป่นแตก พังแหลกลาญ
ไร้ดวงมาน หาญสู้ เป็นผู้คน
รอกำเนิด เกิดใหม่ ในชาติหน้า
ให้บุญพา ระอานัก ซึ่งรักฉล
อย่าพึงพบ คบใคร ไกลวังวน
มิต้องทน สนใจ หญิงไร้จำ
เคยกล่อมเรา เฝ้าคู่ อยู่ถนอม
กลิ่นพะยอม หอมอวล เนื้อนวลขำ
พร้อมสัญญา ฟ้าดิน ได้ยินคำ
ดวงจิตต์นำ ซ้ำเก็บ แนบเหน็บใจ
หวานเป็นลม ขมปร่า ระอานัก
สุดเบื่อหน่าย หลายรัก จักทนไหว
ขอหลีกลี้ หนีร้าง ให้ห่างไกล
ล้างฤทัย ให้หมด สิ้นรสลวง.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
