อยู่อย่างนี้ต่อไปจะได้หรือ
เพราะเธอคือทุกอย่างบนทางฝัน
แม้วันนี้จะไม่มีกันและกัน
เมื่อหัวใจเธอแบ่งปันให้ฉันตรม
เส้นทางเดินเมื่อได้พบแล้วคบหา
จ้องมองตาแล้วคิดว่าเธอเหมาะสม
คนที่ใช่ที่ตามหามาซานซม
เหมือนมาถมใส่ใจให้รักเธอ
ฟังสำเนียงเสียงเธอที่อ้อนออด
คำพร่ำพรอดย้อนดีใจได้เสมอ
แม้แต่เงาวันนี้พี่ไม่เจอ
ได้แต่เพ้อเหมือนโดนกรีดอดีตครวญ
ยามหลับตาใบหน้าเธอยังโดดเด่น
เปรียบดังเช่นวันวานขานขับหวล
เมื่อลืมตาทีไรให้รัญจวน
ทุกสิ่งล้วนหาได้ใช่ในความจริง
หลายปีกว่าเหมือนตอกรักสลักแน่น
ยากคลอนแคลนเหนือสิ่งใดในทุกสิ่ง
มั่นในรักสุดหักห้ามยามพักพิง
เธอยังทิ้งพี่ได้ลงตรงปลายทาง
ไม่มีกันในวันนั้นยังดีกว่า
คงไม่มีวาจาว่าถากถาง
คงไม่อยู่ตรงนี้ที่ตรงกลาง
อยู่ระหว่างเธอกับเขา..ให้เศร้าตรม
under
โอ้กระไร ใจนาง ไยวางเฉย
มิควรเลย เคยหวาน กลับพานขม
เปรียบดวงจิตต์ กนิษฐ์คล้าย เช่นสายลม
เพียงพัดพรม ผิวผ่าน มินานคลาย
ยามเจ้ารัก ภักดี วจีหวาน
ซาบดวงมาน ซ่านพจน์ มิหมดหาย
ให้แสนรัก นักหญิง แนบอิงกาย
อุ่นอกชาย คล้ายสวรรค์ บันดาลดล
อันวันชื่น คืนกลับ สิ้นดับสูญ
เหลืออาดูร พูนเทวษ เหตุรักฉล
รักพังภินท์ สิ้นสลด ดั่งหมดมนตร์
เหลือเพียงคน กมลช้ำ ถูกย่ำใจ.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
