เธอ..จะรู้ไหม ว่าคนไกล แอบห่วงหา
รู้ไหมว่า อยากเห็นหน้า สุดจะฝืน
คิดถึงเธอ ทุกเพลา ครากลางคืน
กลั้นสะอื้น ยืนเปลี่ยว อย่างเดียวดาย
เธอ..จะรู้ไหม ว่าคนไกล แอบรักอยู่
หากเธอรู้ ใจฉัน มั่นคงหมาย
อยากรู้จัง คิดกับฉัน นั้นมากมาย
เหมือนกับฉัน บ้างไหม ให้ตอบที
รู้ไหมว่า อยากเห็นหน้า สุดจะฝืน
คิดถึงเธอ ทุกเพลา ครากลางคืน
กลั้นสะอื้น ยืนเปลี่ยว อย่างเดียวดาย
เธอ..จะรู้ไหม ว่าคนไกล แอบรักอยู่
หากเธอรู้ ใจฉัน มั่นคงหมาย
อยากรู้จัง คิดกับฉัน นั้นมากมาย
เหมือนกับฉัน บ้างไหม ให้ตอบที
ผู้หญิงดินๆ
เธอจากไป ใจฉัน สั่นสะท้าน
น้องจากบ้าน ลาลับ กลับหน่ายหนี
จากพี่ไป ไกลตา มาเกือบปี
ปล่อยให้พี่ ต้องชอกช้ำ ระกำทรวง
นั่งเม่อมอง ท้องฟ้า เวลาค่ำ
เธอรู้ไหม...งามขำ แสนห่วงหวง
น้องจากไกล ไปห่าง ร้างคนควง
คนหลอกลวง ปล่อยพี่ตรม ระทมใจ
สุดหว้าเว่ แว่วเสียง ระริ่งร้อง
นึกว่าน้อง กู่มา จากแห่งไหน
คิดว่าเจ้า เพรียกหา หรือว่าไร
ทำยังไง ให้พี่พบ ประสบนาง
ต้องกล้ำกลืน ฝืนเศร้า เมื่อนางจาก
น้องพลัดพราก พี่ไป เมื่อใกล้สาง
เจ้ามีชู้ พี่รู้ดี มิอำพราง
พี่อ้างว้าง อาวรณ์ นอนเดียวดาย....
ริน ดอนบูรพา
๑๘ มี.ค. ๕๕
น้องจากบ้าน ลาลับ กลับหน่ายหนี
จากพี่ไป ไกลตา มาเกือบปี
ปล่อยให้พี่ ต้องชอกช้ำ ระกำทรวง
นั่งเม่อมอง ท้องฟ้า เวลาค่ำ
เธอรู้ไหม...งามขำ แสนห่วงหวง
น้องจากไกล ไปห่าง ร้างคนควง
คนหลอกลวง ปล่อยพี่ตรม ระทมใจ
สุดหว้าเว่ แว่วเสียง ระริ่งร้อง
นึกว่าน้อง กู่มา จากแห่งไหน
คิดว่าเจ้า เพรียกหา หรือว่าไร
ทำยังไง ให้พี่พบ ประสบนาง
ต้องกล้ำกลืน ฝืนเศร้า เมื่อนางจาก
น้องพลัดพราก พี่ไป เมื่อใกล้สาง
เจ้ามีชู้ พี่รู้ดี มิอำพราง
พี่อ้างว้าง อาวรณ์ นอนเดียวดาย....
ริน ดอนบูรพา
๑๘ มี.ค. ๕๕