รักน้องเอยเคยเผยคำพี่พร่ำรัก
เขนยอุ่นเคยหนุนตักแทนเขนย
เคยร้องกล่อมก่อนนอนเมื่อก่อนเคย
เจ้าเอื้อนเอ่ยอ้อแอ้ดูแลเจ้า
มาบัดนี้คนดีมีที่มา
สาวระอุ"สุนันยา"นั้นเป็นสาว
กล่าวคำกล่อมก็เกินจะเกริ่นกล่าว
ร่ายเพลงยาวก็ขัดเขินเกินจะร่าย
คราวละอ่อนออดอ้อนเป็นครั้งคราว
สายใจเจ้าคราก่อนนอนตื่นสาย
บายศรีขวัญตอนแก้วใจไม่สะบาย
ทุกข์ก็คลายทุกประเด็นที่เป็นทุกข์
ขอสิ่งใดก็ได้พี่ให้ขอ
สุขเพียงพอก็ได้พี่ให้สุข
ลุกแล้วยืนลงนั่งแล้วกลับลุก
นอนแล้วปลุกเจ้าไม่ลุกเป็นแน่นอน
พี่ก็พูด จนเกิน เขินนะพี
สอนอย่างโน้น อย่างนี้ ใครที่สอน
กลอนกานท์หลาก ลีลา ภาษากลอน
มาแอบอ้อน ป้อนคำ ให้ตามมา
เผยทำไม กันนี่ พี่ไยเผย
หาใครเอ่ย เคยอ้อน เล่นซ่อนหา
พา ผ่านไป หลายปี พี่นำพา
ไกลห่างลา จากแดน แสนหางไกล
ห้วงเวลา จาลึก ตรึกในห้วง
ไหวหวั่นทรวง ยิ่งล้น สุดทนไหว
ใจคะนึง ทรงจำ ตอกย้ำใจ
ตรมแต้มใน อุรา ทุกคราตรม...
"สุนันยา"
สอนอย่างโน้น อย่างนี้ ใครที่สอน
กลอนกานท์หลาก ลีลา ภาษากลอน
มาแอบอ้อน ป้อนคำ ให้ตามมา
เผยทำไม กันนี่ พี่ไยเผย
หาใครเอ่ย เคยอ้อน เล่นซ่อนหา
พา ผ่านไป หลายปี พี่นำพา
ไกลห่างลา จากแดน แสนหางไกล
ห้วงเวลา จาลึก ตรึกในห้วง
ไหวหวั่นทรวง ยิ่งล้น สุดทนไหว
ใจคะนึง ทรงจำ ตอกย้ำใจ
ตรมแต้มใน อุรา ทุกคราตรม...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
