...มองดูหน้าคนรักหักใจจาก
อาจเหลือฉากฝากให้มองจองอักษร
พรรณาว่ากล่าวข่าวคนรอน
เธอตัดทอน...คำว่าเรา...แค่เงาใจ
...สิ้นสำเนียง เสียงพจน์....ฉันลดค่า
ภาพติดตาครั้งก่อนป้อนหวั่นไหว
อดีตรักปักอกชกทั่วใน-
รอยหทัยก็เป็นแผลแผ่ทั่วกาย
...ขอประคองสวมกอดพรอดก่อนจาก
เมื่อความพรากเข้ามาแทน..แดนที่หมาย
ขอสบตา ไร้ตราซึ้ง จะดึงชาย
มือสั่นทาย คล้ายเจ็บหนัก สลักลง
...น้ำตาร่วง พวงแก้ม แซมความโศก
รักบินโบก ร้างลา พาเป็นผง
เผาหมอดไหม้ ละอองล่อง ฟ่องปลิดปลง
หรือแค่หลง ที่เขาให้ ในคนคอย
...ขอส่งยิ้มอำลา เมื่อคราห่าง
สิ้นสุดทาง มาบรรจบ ทบใจถอย
นัยน์ตาเศร้า เคล้าคลึง ดึงใจลอย
คนต่ำต้อย ไร้ค่า ว่า "รักเธอ"
...หากจะไปไม่ว่า...หรอกที่รัก
ทิ้งฉันพักตรงที่หม่น...ทนเสนอ
วันนี้ใจเราต่าง..ห่างบำเรอ
รักจนเซ่อ คือฉัน ที่ฝันเอง...
ตะวันฉาย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
