นิทานพ่อ

หนุ่มใหญ่ในเมืองกรุง

อันชายหนุ่ม ที่ทุ่มใจ ในเมืองหลวง
โดนเขาลวง หลอกการ งานทั้งหลาย
เกือบสิ้นเนื้อ เหลือเพียงตน ดังคนวาย
เหมือนซากตาย ย้ายหวนเก่า ลำเนาเดิม

กลับหาพ่อ ต่อเยี่ยมแม่ แท้ที่รัก
ที่พำนัก พักคิด ให้จิตเหิม
มีรักอุ่น หนุนพ่อแม่ แน่ที่เดิม
ที่ไม่เสริม เติมแสร้ง หรือแกล้งปน

อันวันหนึ่ง ซึ่งเขา เดินเข้าสวน
เห็นพ่อพรวน ร่วนดินผัก ชักฉงน
ไยไม่ซ้ำ ทำของแพง ยังแปลงตน
ไยต้องวน ปนผัก ไม่มักเอา

สงสัยว่า ราคาผัก ซักเท่าไร
จึงจะให้ ใช้รวยร่ำ นำใครเขา
มัวแต่มั่ว รัวปนผัก หนักแปลงเรา
เขาคงเอา เราทิ้งไว้ ไปไม่ทัน

ลูกจงฟัง ยั้งความคิด สักนิดหนอ
พ่อจะขอ เล่าย่อความ ตามสิ่งฝัน
จงยึดหนัก หลักของ ธ ณ สิ่งอัน
ที่ลูกนั้น นั่นกระทำ อยู่ร่ำไป

อันพืชผัก มักเห็น อย่างเป็นอยู่
ให้ลูกดู หมู่ผสม ผสานไฉน
เก็บรวมผัก มักแลก ใช้แจกไป
ไม่ได้ให้ มีไว้ขาย หาสายเงิน

ที่ ธ ทำ นั้นนำสอน ให้ย้อนเห็น
ดัง ธ เป็น เช่นแบบอย่าง ไม่ห่างเหิน
สอนครรลอง ผองไทย ไว้ใช้เดิน
ไม่ใช้เกิน เยินขอบ กรอบพอเพียง

อันรวยร่ำ นำสุข หรือทุกข์หรอ
ที่เจ้ายอ ต่อตาม ในน้ำเสียง
ที่ว่าเดิน เหินแพ้ แน่ทางเรียง
ขึ้นอยู่เพียง เลือกใคร ในการตาม

ลูกได้ฟัง ดังนั้น นั่นได้คิด
ปรับชีวิต ทิศใหม่ ไร้คำถาม
เพราะคิดออก ลอกใคร ใช้เดินตาม
เจอนิยาม ตามรอยพ่อ ขอน้อมนำ

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมข้าพระพุทธเจ้า ปราชญ์ศรีกวีน้อย