เธอทอดทิ้งพี่ไปเหมือนไฟตัด
รักจึงขัดข้องคาน้ำตาปรี่
รักเธอดั่งไฟฟ้าค่ามากมี
แต่ละทีที่ตัดอึดอัดจัง
ในตู้เย็นเหม็นเน่าต้องเอาทิ้ง
ร้อนเสียจริงแอร์ดับกับร้อยชั่ง
น้ำไม่ไหลมอเตอร์ เฮ้อ ไม่ดัง
ทุกสิ่งพังเพราะไฟเธอไม่มา
ถ้าไฟฟ้าถูกตัดไม่ขัดข้อง
จะสำรองจ่ายต่อไม่รอท่า
แต่เธอตัดน้ำใจไม่พูดจา
พี่หมดค่าเสียแล้วหรือแก้วใจ?
พี่ขอร้องน้องจ๋าอย่าเพิ่งตัด
อย่าเพิ่งปัดหนี้รักคิดผลักไส
ขอเวลาให้พี่มีค่าไฟ
จะรีบไปจ่ายบิลด้วยยินดี
“ไพร พนาวัลย์”
จะอึดอัด ทำไม แค่ไฟตัด
ดีประหยัด มากมาย ก่ายกองนี่
อยู่มืดมืด น้องชอบ มอบไมตรี
อยากจะตัด ตัดไปซี มิว่าไร
แต่ให้ตัด สัมพันธ์ นั้นคงยาก
เพราะรักมาก จากมา พาหวั่นไหว
ตัดสวาท ตัดไม่ขาด อนาถใจ
แต่ตัดไฟ นั้นขาด อนาถนัก
ต้องขอบคุณ การไฟฟ้าฯ ที่มาตัด
เปิดหน้าต่าง ลมพัด ถนัดหนัก
นั่งชมจันทร์ คืนนี้ ชี้ชวนชัก
ซึ้งยิ่งนัก ความรัก ปักฤทัย
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
