เห็นฉันโง่ ใช่ไหม ถึงได้หลอก
เธอปลิ้นปลอก หลอกฉัน ให้หวั่นไหว
ฉันเจ็บปวด รวดร้าว หนาวฤทัย
ทุกซอกใจ ช้ำชอก เหมือนหมอกควัน
ขอโทษนะ ที่รัก ชักไม่ไหว
ขอโทษนะ อย่าได้ มาใกล้ฉัน
ขอโทษนะ เราควร เลิกคบกัน
ขอโทษนะ ฤทัยฉันชินชา ระอานัก
ขอสาปส่ง ลงไป อย่าได้พบ
ขอจากจบ เพียงนี้ ที่เสียหลัก
ไม่อยากเจอะ อยากเจอ เธอที่รัก
ไม่อยากทัก รักนั้น สะบั้นลง
ถึงมาง้อ งอนกัน ฉันไม่หวน
ถึงคร่ำครวญ ป่วนจิต คิดไหลหลง
ถึงเธอมา คุกเข่า เฝ้าโอดองค์
ความสัมพันธ์ ไม่หลง เหลือเผื่อใคร
พันทอง
โถกระไร ไยจึง ถึงตัดพ้อ
จะให้ง้อ รอร่ำ พร่ำถึงไหน
อันตัดอื่น หมื่นแสน มิแม้นใจ
ตัดอย่างไร ใยสวาท ยากขาดกัน
ไม่เสียดาย สายสัมพันธ์ หรือขวัญจิตต์
สู้ร่วมเรียง เคียงชิด ลิขิตฝัน
จากนาที มีเพิ่ม เริ่มเป็นวัน
ต่อจากนั้น พลันเคลื่อน สู่เดือนปี
น้อยหรือไร ใจจิตต์ มาคิดจาก
ฤๅลองลิ้ม อิ่มปาก แล้วอยากหนี
รักคงเฉา เก่าลิ้น ปร่าสิ้นดี
จึงใคร่ลี้ มีใหม่ เศร้าใจจัง
หากวันใด ใจเจ้า เขาผลักทิ้ง
จะรู้จริง ยิ่งหนา อุราฝัง
คนรักมอบ ตอบหญิง กลับชิงชัง
คนใหม่หวัง มอบทรวง กลับลวงเธอ
.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
