เพียงคำพูดพลาดพลั้งหวังจะคิด
ย่อมมีถูกที่ผิดติดกระแส
สารสื่อความถามไถ่ให้ควรแล
ดูย่ำแย่ยากยิ่งจริงในคำ
หมายตามปากจากจิตลิขิตเขียน
อาจวนเวียนวกวนจนน่าขำ
จริงที่เห็นเช่นไม่จริงสิ่งร่ายนำ
ย่อมมีสูงสู่ต่ำย้ำเตือนตน
ในเส้นทางสร้างสรรค์วาดฝันใฝ่
จากหัวใจจิตสุขทุกแห่งหน
คิดดี ทำดี ที่ยินยล
สมดั่งคนคู่เคียงเรียงร้อยกรอง
เพียงคำพูดพลาดพลั้งหวังจะคิด
ย่อมมีถูกที่ผิดจิตสนอง
สารสื่อความงามพริ้งยิ่งควรมอง
ตามครรลองร้อยธรรมนำจิตเรา...
หทัยกาญจน์ ฤทัยกานท์
๑๖ มีนาคม พ.ศ.๒๕๕๕