ภูมิแพ้รัก

หัวใจเธอ อุตริ มิล้อมรั้ว
ชอบปล่อยตัว มั่วชาย ไม่เลือกหน้า
เที่ยวหว่านรัก ประเคน เช่นผักปลา
เห็นตำตา พร่ำเพรื่อ น่าเบื่อจริง

เพียรหักห้าม ปรามจิต เลิกคิดถึง
อีกใจหนึ่ง ยอมรับ กลับเกรงกริ่ง
กลัวหญิงที่ แหนหวง ถูกช่วงชิง
นึกแล้วยิ่ง สับสน ปนระอา

รู้ทั้งรู้ ใจเขา นั้นเน่าเปื่อย
ยังสู้เหนื่อย ทุ่มเท เสน่หา
เหมือนเจ็บป่วย หมักหมม อมโรคา
เกินรักษา ฉุดรั้ง ดังบ้าบอ

เชื้อโรครัก เกาะกุม รุมสาหัส
แทรกซึมกัด กินกมล จนสึกหรอ
ไร้โอสถ ระงับ ดับต้นตอ
สติฝ่อ ชำรุด สุดเยียวยา

หมอว่าฉัน เป็นภูมิแพ้ อ่อนแอนัก
แพ้ความรัก ดื้อรั้น ขั้นโคม่า
อยากหายคืน ปกติ ต้องวิวาห์
ขืนชักช้า โรคร้าย อาจกลายพันธุ์

สตรีใด ใคร่ทำคุณ บุญกุศล
ช่วยเหลือคน จมทุกข์ ให้สุขสันต์
ยอมสนอง ครองคู่ อยู่ร่วมกัน
เชิญพบฉัน ด่วนที่ “ศรีธัญญา”

สุนทรวิทย์