ที่รัก...อย่าร้องไห้
เธอรู้ไหมฉันหนาวเหน็บเจ็บยิ่งกว่า
รักครั้งนี้มีแต่ช้ำกับคำลา
เสียน้ำตามากพอขอเสียที
ฉันต้องตายหมายให้เธอได้รู้
หากยังอยู่ทำไฉนใจดวงนี้
มิเคยหลอกกลอกกลิ้งสิ่งไม่ดี
ชั่วชีวีรักเธอเพ้อรำพัน
บนถนนหนทางช่างเย็นเยือก
หากต้องเลือกเสือกไสใครคนนั้น
เอาเดือนดาวพราวแสงแข่งตะวัน
เจ็บเหมือนกันก็ต้องยอมตรอมตัวเอง
ที่รักจ๋า...ขอโทษ
เธอจะโกรธเกลียดฉันมันถูกเผง
ถ้าอยู่ไปไร้ค่าน่าวังเวง
โลกบรรเลงแต่เรื่องเศร้าให้เราฟัง
ถึงชีพหายกายจากฝากรอยแผล
ดีกว่าแก่กับความเหงาทุกข์เศร้าขัง
อนิจจาชีวิตอนิจจัง
ฉันก็ยังรักเธอมั่นมิผันแปร
เธอรู้ไหมฉันหนาวเหน็บเจ็บยิ่งกว่า
รักครั้งนี้มีแต่ช้ำกับคำลา
เสียน้ำตามากพอขอเสียที
ฉันต้องตายหมายให้เธอได้รู้
หากยังอยู่ทำไฉนใจดวงนี้
มิเคยหลอกกลอกกลิ้งสิ่งไม่ดี
ชั่วชีวีรักเธอเพ้อรำพัน
บนถนนหนทางช่างเย็นเยือก
หากต้องเลือกเสือกไสใครคนนั้น
เอาเดือนดาวพราวแสงแข่งตะวัน
เจ็บเหมือนกันก็ต้องยอมตรอมตัวเอง
ที่รักจ๋า...ขอโทษ
เธอจะโกรธเกลียดฉันมันถูกเผง
ถ้าอยู่ไปไร้ค่าน่าวังเวง
โลกบรรเลงแต่เรื่องเศร้าให้เราฟัง
ถึงชีพหายกายจากฝากรอยแผล
ดีกว่าแก่กับความเหงาทุกข์เศร้าขัง
อนิจจาชีวิตอนิจจัง
ฉันก็ยังรักเธอมั่นมิผันแปร
จะคร่ำครวญ ด่วนได้ ทำไมนี่
ในเมื่อพี่ ทำเอง ละเลงแส้
ฟาดหัวหาง ปานว่า ช้ำดวงแด
เธอไม่แน่ แพ้พ่าย บ่ายหน้าเมิน
เธอมารัก มาหลอก แล้วกลอกกลิ้ง
เธอมันลิง ชัดชัด ขาดขวยเขิน
น้ำตานอง หมองไหม้ ใครทำเมิน
เธออย่าเดิน กลับหลัง มิหวังปอง
เมื่อวานนี้ เธอออดอ้อน วิงวอนฉัน
เพ้อรำพัน หวั่นจิต ผิดซ้ำสอง
พ่อนักรัก จอมกะล่อน อย่ามามอง
ฉันมิใช่ ตัวสำรอง ของชายใด
พันทอง