ลมเย็นย่ำใกล้ค่ำแล้วพัดแผ่วผ่าน
พลิ้วผสานเรไรกล่อมไพรสณฑ์
ดนตรีทุ่งกล่อมวิถีดั่งมีมนต์
สะกดดลแดนบ้านนาตราตรึงใจ
วิหคน้อยร้องสั่งกลับรังแล้ว
เสียงเจื้อยแจ้วจ้อแจ้จากแม่ไก่
โอบลูกมองหน้าหลังระวังภัย
เหยี่ยวตาไวจับแซ่วอยู่แถวนั้น
นกแซงแซวสุขใจคราใกล้ค่ำ
โฉบบินต่ำเหนือหญ้าทุ่งสวรรค์
นกกระจิบวิบวับไปฉับพลัน
นกเขาขันส่งอาทิตย์นิทรา
เขียดขาคำร่ำร้องริมคลองคุ้ง
กล่อมบ้านทุ่งแดนฝันสุดหรรษา
จิ้งหรีดเพลินฤดีโชว์ลีลา
หลบพงหญ้าบรรเลงดั่งเพลงพิณ
นกเค้าแมวผกผินบินถลา
โฉบเบาแผ่ว แววตา ดูบ้าบิ่น
ตะปบเหยื่อในป่าเป็นอาจิณ
หลังจิกกินอิ่มก็ปลีกบินหลีกไป
ละครทุ่งดูเหมือนจะเถื่อนบ้าง
แต่ทุกอย่างธรรมชาติแต้มวาดให้
สร้างอาถรรพ์ให้อยู่เคียงคู่ไพร
จรรโลงใจกว่าละครตอนเย็นเย็น! ฯ
อริญชย์
๑๕/๓/๒๕๕๕
ปล.พบการพิมพ์พลาดหรือด้วยความโง่เขลาของข้าพเจ้า เมตตาท่านผู้รู้แจ้งหลังไมค์ด้วยฮะ ขอบคุณมาก ๆ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
