เคยได้ตั้งกระทู้ถามหมู่ท่าน
ที่ “เข้าบ้านกลอนไทยเพื่ออะไร?”หรือ?
ทุกคำตอบส่วนมากอยากฝึกปรือ
บางท่านถือผ่อนคลายสบายใจ
บางท่านรักกลอนกานท์อยากอ่าน,เขียน
จึ่งวนเวียนเข้ามาศึกษาได้
เพื่อแต่งตัดหัดเขียนพากเพียรไป
เพื่อจะได้ขับเคี่ยว,คอเดียวกัน
บ้านแห่งนี้จึงเปรียบเหมือนเรือใหญ่
เสากระโดง,กางใบ,เชือกใยควั่น
ทั้งสมอ,หางเสือ,เผื่อครบครัน
ผูกสัมพันธ์ดั่งเพื่อนร่วมเรือนชาน
คอยตักเตือน,แนะนำ,คำถูกผิด
คอยสะกิดมิตรรักสมัครสมาน
ระบายกลอนผ่อนทุกข์สุขสราญ
รัก,เศร้า,หวาน,หว่านเสน่ห์,ดั่งเห่เรือ
อาจมีบ้างต่างจิตที่คิดแปลก
แต่มิใช่แตกแยกกระแทก,เถือ
เฝ้าโอบอ้อมอารีดั่งมีเครือ
คอยเอื้อเฟื้อเจือจุนอบอุ่นมาน
กาลเวลาแปรเปลี่ยนคนก็เปลี่ยน
จึ่งวนเวียนไปบ้างดั่งทางผ่าน
ซาฟียะห์ “หทัยชนก”ระหกนาน
อาจพ้องพานขัดตา อย่าขัดใจ
ขอเชิญกลับบ้านเก่าถิ่นเราอยู่
อาจหลายผู้แปลกหน้าเข้ามาใหม่
ผองเราก็เลือดเนื้อชาติเชื้อไทย
ยิ้มละไมต้อนรับการกลับมา
“ไพร พนาวัลย์”(ลุงปรางค์ จ้า)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
