ฝังใจจำ ช้ำรัก ประจักษ์จิต
ยังคงพิษ คิดซ้ำ ย้ำเสมอ
หลงมอบสิ้น จินต์จำ เฝ้าบำเรอ
สู้ปรนเปรอ เสนอรัก มอบภักดี
เสียดายนัก รักหลง บรรจงมอบ
เจ้าคืนตอบ ลี้หน้า ระอาหนี
แม้เพียงคำ อำลา มิพาที
เผยวลี ชี้คำ จำนรรจา
จะหักใจ ไม่หลง พะวงถึง
แม้รักตรึง ซึ้งสลัก เจ็บหนักหนา
สู้ฝืนทน หม่นหมอง แม้สองตา
เอ่อท้วมท้น ล้นธารา อยู่อาจิณ
..../
บูรพาท่าพระจันทร์
ดูกระไร ใจพี่ นี้เหหัก
ยอมตัดรัก จากไกลไม่ถวิล
ไม่รู้เหตุ เจตน์ทำ น้ำตาริน
ดุจดั่งสิ้น ใยเยื่อ มิเหลือใด
ใครคนไหน ทำช้ำระกำแย่
ที่พ่ายแพ้ รักเลือน มิเยือนใกล้
คือใจพี่เรรวน ปรวนแปรไป
มีใครใหม่ ชื่นรัก จึงจากลา
ใช่หนาวเหน็บเก็บกลืน หรือฝืนหนัก
แท้สิ้นรักอาลัย ไม่ห่วงหา
กล่าวน้ำถ้อย มิคิด ย้ำผิดมา
ที่โศกา คือน้อง เฝ้าครองตรม...
"สุนันยา"
ยอมตัดรัก จากไกลไม่ถวิล
ไม่รู้เหตุ เจตน์ทำ น้ำตาริน
ดุจดั่งสิ้น ใยเยื่อ มิเหลือใด
ใครคนไหน ทำช้ำระกำแย่
ที่พ่ายแพ้ รักเลือน มิเยือนใกล้
คือใจพี่เรรวน ปรวนแปรไป
มีใครใหม่ ชื่นรัก จึงจากลา
ใช่หนาวเหน็บเก็บกลืน หรือฝืนหนัก
แท้สิ้นรักอาลัย ไม่ห่วงหา
กล่าวน้ำถ้อย มิคิด ย้ำผิดมา
ที่โศกา คือน้อง เฝ้าครองตรม...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
