คำคิดถึงระหว่างวันคืน

สตรี สตรีที่ฉันตกหลุมรัก

ไม่ร้างลา ไม่คิดเลิกรา
ราตรีใช่กำแพง
กลางวันใช่ปราการ
พร่ำบอก ฝันหวานๆ ทุกค่ำคืน
คอยบอก ตื่นๆ ทุกเช้าวัน

แค่เท่านั้น...

แค่สองช่วงเวลา เช้า ค่ำ กลางวัน กลางคืน
ทำไมเวลาถึงแบ่งออกเป็นสองคาบ
มีให้เอื้อนเอ่ยได้เป็นพันล้านถ้อยคำ กระนั้นมีเวลาให้พูดวลีงามๆได้เพียงสองเวลา

เท่านั้นเองนะ...

อ่า…คิดสิทำอย่างไรจะพูดให้ได้มากกว่าสองเวลา สองช่วงคาบ
พูดระหว่างวันคืน ช่วงเย็นโพล้เพล้ ช่วงเช้ามืดสะโหลสะเหล
ฉันควรจะนิยามมัน สร้างสรรค์มันขึ้นใหม่ ให้เหมาะ ให้สม
กลางคัน(เอาเสียง ค ผสมสระวัน) กลางวืน(เอาเสียง ว ผสมสระคืน)?

กลางวืนนี่แหละ… จะบอกว่าอะไรดีนะ?
ถ้อยคำสำหรับเวลานี้เอ่อ สวัสดี ใช่ สวัสดี
ไม่สิ นั่นเวลาไหนก็พูดได้
..

..

.. ฉันง่วนคิดอยู่พักหนึ่ง

จึงหยุดคิด “กลางคัน” เหมาะที่สุดแล้ว