รัก มากมี ที่ให้ ได้ประจักษ์
รัก ด้วยภักดิ์ ฝากคำ นี้พร่ำหา
รัก ทุกถ้อย ร้อยเรียง ที่เคียงมา
รัก ตรึงตรา เธอนั้น อย่าหวั่นเลย
นี้ จากใจ ใช่เพียง สำเนียงสร้าง
นี้ วาดวาง ทางแจ่ม ชื่นแย้มเผย
นี้ หนึ่งใน ฤดี ไม่มีเปรย
นี้ เช่นเคยคุ้นวาง เคียงข้างกัน
เพื่อ คนดี แนบเนา ทุกเข้าค่ำ
เพื่อ จดจำ คำนึง รำพึงฝัน
เพื่อ ดวงใจ ใฝ่ถึง ซึ่งบางบรรพ์
เพื่อ นิรันดร์ เชื่อฉัน มิผันไป
เธอ คือคน สำคัญ พาฉันชื่น
เธอ คือผู้ ลบขื่น ยื่นสดใส
เธอ คือคน ที่หวัง ฝากฝังใจ
เธอ คือคน ที่ใช่ ในห้วงจินต์.......
“สุนันยา”
ขอบคุณภาพจาก Google ครับ
กรองกานท์รักถักถ้อยเพื่อร้อยขวัญ
สี่คำนั้นมอบให้ใจถวิล
งดงามยามเพ่งพิศจิตกวิน
ดั่งประทิ่มซับวางที่กลางใจ
ขอเรียงร้อยถ้อยถักอีกสักหน
ในกมลรับนามความหวาบไหว
ดลบันดาลรักถ้อยเกี่ยวคล้อยใจ
ที่ถามไว้"ใช่""คือใช่"เมื่อใจดล
เพราะรักหนึ่งจริงใจใครก็รู้
รักนั้นอยู่ในใจไกลเหตุผล
รักได้ยินสำเนียงเพียงเสียงตน
ที่ผ่านพ้นสำเนียงเป็นเสียงใจ
"ใช่""คือใช่"ใจถามความซ้ำซ้ำ
เพื่อตอกย้ำคำกานท์วานขานไข
คำอื่นนั้นครองกานท์นานเกินไป
มีเพียงเสียงข้างในให้ได้ยิน
-รัก-เสียงทักคนไกลใจดื่มด่ำ
-นี้-สี่คำเกินค่าไหนทั้งสิ้น
-เพื่อ-หัวใจชื่นทรวงในห้วงจินต์
-เธอ-มอบบทกวินปิ่นวิไล
รการตติ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
