ยะย้อยหยาดร่วงรด-จรดพื้น
ระรมย์รื่นหอมฟุ้งยามรุ่งสาง
อุษาอุ่นกรุ่นหวนอาบอวลทาง
คละน้ำค้างพร่างพริบระยิบพราย
รังสิมันต์สาดแสงแจ้งทั่วหล้า
แหล่งธาราวาววับรับเฉิดฉาย
บุปผชาติเฟื่องจรุงคลุ้งกระจาย
หวามมิวายหมายครองคล้องนภา
หยาดหนึ่งหยดพิรุณละมุนเอื้อ
จารจุนเจือเผื่อแผ่แด่-วหา
จึงหลั่งไหลสู่ดินถิ่นพนา
มวลมัจฉาเริงร่ายรำบายจินต์
~ พระอาทิตย์อัสดง ~
ขอบคุณภาพจาก Google ครับ
ยะเยือกเย็นเวลา กับอากาศ
หยาดน้ำค้างเพียงวาดไม่ขาดวิ่น
ชโลมแต่ระอุ มธุริน
ที่โผผินรองรับกับผีเสื้อ
เมื่อนิ่งเกาะเซาะซับทับใบหญ้า
ที่เคยมาข้องแวะเคยแตะเพื่อ
ละมุนชลเปื้อนปรางน้ำค้างเจือ
อันฝันผ่องผุดเกื้อ พิสุทธิ์ชม
จนเงินยวงห้วงฟ้าตะวันออก
ระบายฝันเป็นละลอกสีเหลือง ส้ม
ขณะงวงพายุโบกกระโชกลม
เมื่อผัดเปลี่ยนอารมณ์ข่มเวลา
ลมแดดเริ่มจานเจือเหนือ น้ำค้าง
นาฏดุริยางค์ กลางแดดจ้า
ไหวผสมพรมระบำพรำระย้า
พลันใบหญ้าก็ระริ้ว ปลิวไสว
ฤดูกาล ขยับ ขนาบเยื้อง
ดั่งปลดเปลื้องระบายผ้าให้ฟ้าใส
พู่กันจุ่มสีฉ่ำอันรำไร
แต้มใบไม้ให้ระยิบระยับย่อง
อีกขณะอารมณ์อันพรมพลิ้ว
ใบไม้ปลิวเฟื่องฟุ้งจรุงผ่อง
บอกผีเสื้อหยาดน้ำละอองฟอง
จะลอยล่องวัสสา มาเยือนแล้ว
รการตติ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
