เกิดบ้านนอกคอกนาป่าท้องทุ่ง
วันเข้ากรุงแรกนั้นฉันแทบคลั่ง
ท่อมันเยอะเดินยากลำบากจัง
ต้องระวังพลาดนิดมีสิทธิ์อาย
ฉันคุ้นเคยอร่อยลิ้นกินปลาร้า
เห็นพิซซ่าครั้งแรกแปลกใจหลาย
สั่งอย่างไรมีหน้าตั้งมากมาย
แสนเสียดายจ่ายสตางค์ตั้งครึ่งพัน
ที่บ้านฉันจันทร์นวลชวนฝันใฝ่
พอเข้ากรุงเจอไฟหัวใจสั่น
ยามค่ำคืนยังสว่างเหมือนกลางวัน
ทำให้ฉันตะลึง....อึ้งตั้งนาน..
---สะเลเต---