ยิ้มที่หญิงส่งให้พี่ชายนั้น
บรรจงกลั่นไหลรวมท่วมเป็นสาย
พี่ไม่รับแถมนั่งหลับจนหญิงอาย
ช่างใจร้าย..นำมาเล่าสู่เขาฟัง
..กุสุมา..
ฉอเลาะแท้ตะละแม่กุสุมา
โถน้องยามาชวนชี้ให้พี่หวัง
ยิ้มงามงดหยดย้อยคล้อยพะวัง
ลักยิ้มยังฝังจิตคิดรัญจวน
เขี้ยวยิ้มงามรามเรียวดังเขี้ยวพิษ
เพียงสะกิดพิษนี้ให้พี่หวน
เจ้าฝังรอยยิ้มพิษจริตครวญ
ยิ้มเนื้อนวลยวนเย้ากระเซ้าแด
วอนเถิดแม่แลโรยโปรยสักยิ้ม
แม้นเพียงชิมกริ่มระทวยด้วยพิษแผล
หากสมปองจะครองไว้ใส่กุญแจ
คอยดูแลยิ้มแม่แดนิรันดร์