เฝ้านอนคิด คิดไป ใจนึกห่วง
ลุเลยล่วง ค่อนดึก พานึกฝัน
สองดวงใจ อยู่ห่าง ต่างไกลกัน
ความรักมั่น แน่นหนัก เพราะรักนาน
ขอให้เธอ จริงใจ อย่างเอ่ยเอื้อน
ขออย่าเลือน ลืมหลง จงสงสาร
คนรักจริง ทนรอ อย่างทรมาร
คนไกลบ้าน ห่างถิ่น ดินยังคอย
ลุเลยล่วง ค่อนดึก พานึกฝัน
สองดวงใจ อยู่ห่าง ต่างไกลกัน
ความรักมั่น แน่นหนัก เพราะรักนาน
ขอให้เธอ จริงใจ อย่างเอ่ยเอื้อน
ขออย่าเลือน ลืมหลง จงสงสาร
คนรักจริง ทนรอ อย่างทรมาร
คนไกลบ้าน ห่างถิ่น ดินยังคอย
ผู้หญิงดินๆ
มัวแต่คอย ปล่อยเวลา ให้เลยล่วง
แล้วนึกห่วง สิ่งใด อะไรหนา
ปล่อยให้แก่ ล่วงเลย เกินเวลา
จนร่างชรา เหี่ยวย่น ได้อย่างไร
อายุราว คราวนี้ มิใช่ดึก
มัวนั่งนึก นอนนึก หาที่ไหน
มารักกัน เกี่ยวดอง คล้องหัวใจ
ชีวิตใหม่ ไม่แห้งโหย หรือโรยรา
ทำชีวิต ให้มีสุข ทุกคืนค่ำ
มัวแต่งอน จนชอกช้ำ ครวญโหยหา
แล้ว โอดอ้าง หมอดูแต่ โชคชะตา
ไม่นำพา ความสุข ใส่กมล
รักคนไกล มิเป็นไร หากใจรัก
กลัวอกหัก ต้องลองดู อีกสักหน
พี่คนใต้ ใจซื่อถือ คำสัตย์ตน
ถึงเป็นคน... แก่แล้วหน่อย ยังต่อยดี....(นะจ๊ะ)
ริน ดอนบูรพา
๑๑ มี.ค. ๕๕
แล้วนึกห่วง สิ่งใด อะไรหนา
ปล่อยให้แก่ ล่วงเลย เกินเวลา
จนร่างชรา เหี่ยวย่น ได้อย่างไร
อายุราว คราวนี้ มิใช่ดึก
มัวนั่งนึก นอนนึก หาที่ไหน
มารักกัน เกี่ยวดอง คล้องหัวใจ
ชีวิตใหม่ ไม่แห้งโหย หรือโรยรา
ทำชีวิต ให้มีสุข ทุกคืนค่ำ
มัวแต่งอน จนชอกช้ำ ครวญโหยหา
แล้ว โอดอ้าง หมอดูแต่ โชคชะตา
ไม่นำพา ความสุข ใส่กมล
รักคนไกล มิเป็นไร หากใจรัก
กลัวอกหัก ต้องลองดู อีกสักหน
พี่คนใต้ ใจซื่อถือ คำสัตย์ตน
ถึงเป็นคน... แก่แล้วหน่อย ยังต่อยดี....(นะจ๊ะ)
ริน ดอนบูรพา
๑๑ มี.ค. ๕๕