.jpg)
ขอขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตครับ.
๐๐๐๐๐๐๐๐๐
‘..ฤๅ..เลื่อนลอย?..’
๐ พนมกรอ้อนกรรมอย่าพร่ำหลอก
มโนบอก กรอกตนจนหวาดเสียว
อัตตาตะปะรูปเพียงวูบเดียว
มันก็เปลี่ยวเปล่าเกินประเมินนัก
๐ ขยาดคำซ้ำซ้อนซุ่มซ่อนซุก
มณีมุกหมกเม็ดล้นเกล็ดกลัก
ร่วงลงกรูกราวกรอบหมอบชะงัก
ยามประจักษ์แจ้งจิตอนิจจัง
๐ ครั้นฟ้าแลบแปลบปลาบฉายภาพเวิ้ง
ตะเกียงเพลิงเร่งเพลงบรรเลงหวัง
รากเหง้าเดิมเริ่มชื้นฟื้นกำลัง
ก่อแผนผังครั้งใหม่ ณ ใจตน
๐ เริ่มจากอิฐก้อนอ่าน เป็นฐานราก
รับให้มากจากแหล่งทุกแห่งหน
คำวิจารย์หาญกล้าฝ่าผจญ
แล้วปรับค้นเคี่ยวปรักอักษรา
๐ ค่อยค่อยคัดจัดวางสร้างประดิษฐ์
คำนิมิตรคิดคาดปรารถนา
กานท์วลีดาวดึงส์ถึงนภา
โน้มลงมาหาหมวด ฝังลวดลาย
๐ ดุจประหนึ่งตรึงกรอบขอบความคิด
มิให้บิดบั่นทอนจนกร่อนหาย
ฤๅ..เลื่อนลอยปล่อยทิ้งยิ่งละอาย
ตก!ม้าตายแต่ต้น..จนลืมกลอน...
///////////////////
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
