ใจเฝ้าหวังอรุณรุ่งของพรุ่งนี้
ฟ้าเปลี่ยนสีสว่างเยือนเคลื่อนสู่หล้า
ความมืดมนหม่นหมองต้องจากลา
วันที่ฟ้าผืนกว้างเข้าข้างเรา
กว่าจะผ่านพ้นนาทีที่เชื่องช้า
นาฬิกาชีวิตลิขิตเศร้า
ความเหว่ว้าผลิดอกคอยหยอกเย้า
พบเพียงเงาเรานั้นหันทางใด
ยังเฝ้าหวังอรุณรุ่งของพรุ่งนี้
ก้าวพ้นผ่านราตรีที่หมองไหม้
เกลียดความมืดพิษเหงารุมเร้าใจ
หวังอรุณวันใหม่...คลายระทม
แหะแหะ....ตกสัมผัส นะพี่ดาว งงแต่เช้าเลย..
---สะเลเต---