พรุ่งนี้รอ ขอโอกาส ให้พี่บ้าง
อย่าให้พี่ ฝันค้าง ถึงตีสาม
นั่งละเมอ เพ้อพก ถึงนงราม
ปีนป่ายข้าม บ่วงรัก จักวางวาย
รักพี่ร้าง ห่างหนี เป็นสีดำ
สุดชอกช้ำ อกหัก รักสลาย
ต้องทนทุกข์ ทรมาน ปานจะตาย
จนร่างกาย ซอมซ่อ เหมือนตอตะโก
วันพรุ่งนี้ จะทำตน เป็นคนใหม่
จะกลับตัว กลับใจ ไม่โมโห
จะรักใคร่ ครอบครัว เลิกคุยโว
จะไม่โม้ รักจริง มิหลอกลวง
ที่ผ่านมา ให้ถือว่า เป็นบทเรียน
ขอปรับเปลี่ยน เถิดทรามวัย ใจแหนหวง
รออ้อมกอด คนบ้านไกล ได้แนบทรวง
แม่พุ่มพวง คงสุขสันต์ จนวันตาย..
ริน ดอนบูรพา
๑๑ มี.ค. ๕๕
อย่าให้พี่ ฝันค้าง ถึงตีสาม
นั่งละเมอ เพ้อพก ถึงนงราม
ปีนป่ายข้าม บ่วงรัก จักวางวาย
รักพี่ร้าง ห่างหนี เป็นสีดำ
สุดชอกช้ำ อกหัก รักสลาย
ต้องทนทุกข์ ทรมาน ปานจะตาย
จนร่างกาย ซอมซ่อ เหมือนตอตะโก
วันพรุ่งนี้ จะทำตน เป็นคนใหม่
จะกลับตัว กลับใจ ไม่โมโห
จะรักใคร่ ครอบครัว เลิกคุยโว
จะไม่โม้ รักจริง มิหลอกลวง
ที่ผ่านมา ให้ถือว่า เป็นบทเรียน
ขอปรับเปลี่ยน เถิดทรามวัย ใจแหนหวง
รออ้อมกอด คนบ้านไกล ได้แนบทรวง
แม่พุ่มพวง คงสุขสันต์ จนวันตาย..
ริน ดอนบูรพา
๑๑ มี.ค. ๕๕