.....
ปล่อยหน้าจออ้างว้างวางว่างเปล่า
อาจความเหงาเฝ้ารอจนพอไหว
ยังคงดูเคว้งคว้างแม้ทางใด
อยู่ข้างในมืดมิดคอยติดตาม
.....
นั่งกลืนความหลอกลวงในช่วงค่ำ
ระบายคำสดสวยซ่อนด้วยหนาม
คะแนนการกลับกลอกขึ้นดอกงาม
แทนทักถามคำร้อยถ้อยอารมณ์
.....
บางผู้คนหันหน้าไร้สาระ
ทุกขณะคอยดู, รู้ทับถม
ล้วนความจริงของโลกอันโศกตรม
หวังเพียงคนนิยมชื่นชมงาน
.....
ภายในห้องหัวเราะเคาะแป้นพิมพ์
และดวงตาอวบอิ่มยิ้มประสาน
อาจสายลมพัดมาข้างอาคาร
ก็เหน็บหนาวร้าวรานกับการรอ
.....
จินตนาการเพ้อพกใจตกหล่น
หลายเล่ห์กลแสนหวานวิมานก่อ
ถูกโต้ตอบกลับมาจนหน้างอ
โดยลูกล่อลูกชน ซุกซนนัก!
.....
ความฝันใครไปต่อหรือห่อเหี่ยว
บนหนทางนิดเดียวเทียวประจักษ์
ด้วยถ้อยคำแห่งกลอนต้อนความรัก
เพื่อสลักเสลา ให้เขาฟัง..!!
.....
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
