เธอคงหลงกุหลาบฉาบด้วยสี
สะเลเตดอกนี้มีแต่เฉา
รอวันร่วงสู่ดินสิ้นพริ้งเพรา
ร่างคอยนับวันเน่านอนเฝ้าดิน
รู้ว่าเธอนั้นลืมปลื้มไม้อื่น
เธอลืมยื่นเวลาชายตาถวิล
ปลอบเตือนใจสักวันฉันคงชิน
แม้เธอสิ้นเยื่อใย...ไม่โกรธเธอ
---สะเลเต---
สะเลเตดอกนี้มีแต่เฉา
รอวันร่วงสู่ดินสิ้นพริ้งเพรา
ร่างคอยนับวันเน่านอนเฝ้าดิน
รู้ว่าเธอนั้นลืมปลื้มไม้อื่น
เธอลืมยื่นเวลาชายตาถวิล
ปลอบเตือนใจสักวันฉันคงชิน
แม้เธอสิ้นเยื่อใย...ไม่โกรธเธอ
---สะเลเต---