ยามปลดเปลื้อง..อาภรณ์ระยับ...ประดับกาย
น้องนงคราญ.....ยังงามอยู่ไหม...ในใจพี่
ยิ้มยังหวาน......บาดหัวใจ.....อยู่ไหมคนดี
เผยวจี......ให้น้องเห็น....เช่นวันวาน
แก้มบ่ได้.....แต่งแต้มไว้....ให้เหมือนก่อน
ปากบังอร...บ่เติมสี....ที่แสนหวาน
คิ้วเรียวโก่ง... เดิมคงอยู่....คู่นงคราญ
ตาหวานหวาน...บ่ได้แสร้ง...แกล้งเชิญชวน
ผิวะพรรณ....ที่ผุดผ่อง....ดั่งทองทา
แม่ให้มา....จึงเพียบพร้อม...ยอมสงวน
ยินพี่ชาย....ร่ายคำชม...ภิรมย์ครวญ
หากเนื้อนวล.....บ่ใช่นางฟ้า...จะว่าไร..
กระต่าย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
