ขอบคุณภาพจาก DesktopNexus ครับ
:+: เหนือน้ำค้าง :+:
แม้จะระบายฝันตะวันรุ่ง
ขอบโค้งคุ้งม่านฟ้าทาบทาสี
เป็นแนวขาวอุษาสุดธาตรี
ของระวีเจือจางอันว่างเวิ้ง
แซมส้มเทาเงาเมฆวิเวกว้า
แสงศรัทธาบางบางจึงค้างเติ่ง
ขวัญที่เคยแกร่งกล้าก็กระเจิง
หลงระเริงภาพฝันตะวันรอน
ที่งดงามแรมเดือนก่อนเลือนลบ
ตะวันพลบสนธยาของวันก่อน
ซ่อนสีเทาบังสิ้นทินกร
เจิดกำจรวาดกวีด้วยสีน้ำ
บนภาพเขียนสุดท้ายระบายฝัน
ของพู่กันปลายนุ่มชุ่มชื่นฉ่ำ
จากหลอดหมึกหยอดสีจุ่มสีดำ
เป็นเงาคล้ำทารอบที่ขอบฟ้า
ผสมสีน้ำค้างให้จางจาง
วาดทุ่งว้างทางหม่นปนหมอกหนา
ส่งตะวันพักผ่อนก่อนเวลา
ให้รู้ว่าศรัทธาหรือมีจริง
แต่..น้ำค้างซาบซับแล้ววับหาย
ปริ่มสุดท้ายเลือนลางกับบางสิ่ง
ซ่านซึมลึกคลอนัยน์ไม่เคยนิ่ง
ไม่รู้สิงสู่หน้าของตาใคร..?
รการตติ