ความสุขทุกข์ คลุกปน ระคนเคล้า
บ้างครั้งเศร้า เหงาคะนึง ถึงสมร
เพราะห่วงใย ให้พะวง หลงอาทร
จิตร้าวรอน นอนผวา ด้วยอาลัย
ก่อนเคยแนบ แอบชม ภิรมย์รื่น
ยากหาอื่น ชื่นชิด พิสมัย
ฤๅจักเทียม อกอุ่น กรุ่นละไม
หอมชื่นใจ ไออวล น้องนวลนาง
เปรียบจันทร์เพ็ญ เด่นฟ้า เพลาหงาย
แสงพราวพราย ประกายอาบ ตราบรุ่งสาง
พ้นเวลา คราเคลื่อน จึงเลือนลาง
แสงอ่อนจาง อำพรางพราก เหมือนจากลา
โปรดอย่าเศร้า เหงาหทัย จนไร้สุข
ใช่ว่าทุกข์ ร่ำไป เมื่อไรหนา
ทั้งสองอยู่ คู่กัน ตามมรรคา
เลือกไขว่คว้า มาเถิด จะเกิดคุณ.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ราตรีเยือน เดือนดาว พราวกระจ่าง
ระหว่างทาง ลางเลือน เหมือนไม่คุ้น
เมื่อใครหนึ่ง ซึ่งเคย เอ่ยการุณ
สิ้นไออุ่น โอบเอื้อ ไม่เหลือใย
จึงเหลือแต่ รอยช้ำ ที่ย้ำส่ง
มิอาจปลง ดวงจิต พิสมัย
เฝ้ามองจันทร์หมายวอน อ้อนพิไล
เผื่อคนไกล รู้ผล ของคนรอ
ไม่อยากขอ ข้าแกง แสดงตอบ
แต่อยากมอบ ถ้อยคำ ลำนำขอ
รับขวัญด้วย ศรศิลป์ จินต์พะนอ
ช่ายสานต่อ ใยรัก ให้พักพิง
ยามแสงจันทร์ กระจ่าง กลางเวหน
โปดช่วยด ลิลิต จากจิตหญิง
น้อมนำถ้อย ร้อยกรอง คอยคล้องอิง
ด้วยใจจริง สิ่งนี้ แด่พี่ยา..
"สุนันยา"
ระหว่างทาง ลางเลือน เหมือนไม่คุ้น
เมื่อใครหนึ่ง ซึ่งเคย เอ่ยการุณ
สิ้นไออุ่น โอบเอื้อ ไม่เหลือใย
จึงเหลือแต่ รอยช้ำ ที่ย้ำส่ง
มิอาจปลง ดวงจิต พิสมัย
เฝ้ามองจันทร์หมายวอน อ้อนพิไล
เผื่อคนไกล รู้ผล ของคนรอ
ไม่อยากขอ ข้าแกง แสดงตอบ
แต่อยากมอบ ถ้อยคำ ลำนำขอ
รับขวัญด้วย ศรศิลป์ จินต์พะนอ
ช่ายสานต่อ ใยรัก ให้พักพิง
ยามแสงจันทร์ กระจ่าง กลางเวหน
โปดช่วยด ลิลิต จากจิตหญิง
น้อมนำถ้อย ร้อยกรอง คอยคล้องอิง
ด้วยใจจริง สิ่งนี้ แด่พี่ยา..
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
