ตามประสาเขียนไปไม่ล้ำลึก
เช่นรู้สึกนั่นหนอก็ไม่ขำ
ประทานโทษหากโกรธเคืองเรื่องของคำ
อันจะหมายปรักปรำนั้นไม่มี
ทั้งมิใช่เจ้าของจะร้องเรียก
ตามสำเหนียกคำถ้อยผู้น้อยนี้
อยากจะลบออกไปให้เข้าที
อย่าโกรธหนาเพราะกวีจบม.ปลาย
เถิดนะเจ้าหม้ายงามน้องทรามวัย
แม้เคืองโกรธอันใดขอให้หาย
อยู่บ้านนอนคนเดียวอย่างเปลี่ยวกาย
จึงเขียนบ้างผ่อนคลายในจิตใจ
เมื่อขึ้นฟ้านางฟ้าก็ด่าส่ง
โลกมนุษย์ตกลงก็หวั่นไหว
ไปนรกนั้นหนาไม่อยากไป
จึงมาบ้านกลอนไทยแห่งนี้เอย
ไม่ได้โกรธ หรอกหนา แก้วตาพี่
บางวจี ก็รู้ อยู่นะเอ่ย
อย่ากลุ้มอก กลุ้มใจ กันไปเลย
เพราะทรามเชย ไม่ถือโทษ โกรธเคืองใคร
ที่ไม่ต่อ กลอนให้ เพราะไม่ว่าง
รีบสะสาง งานด่วน จวนจะได้-
เวลากลับ บ้านช่อง ของน้องไง
จึงมิได้ บอกไป ในตอนนั้น
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
