หวังหญ้าอ่อนใส่รางวางให้วัว
มีสุนัขหนึ่งตัวเกลือกกลั้วก่อน
หมานอนในรางหญ้ามาตัดตอน
คือบทสอนหวงไว้ไร้จำเป็น
วัยชราว่ารักคือรักแท้
รักคนแก่รักจริงยิ่งมองเห็น
ภรรยามิมัวหมองต้องลำเค็ญ
ทุกเช้าเย็นไร้เรื่องเศร้าเฝ้าโศกา
มีรักเดียวใจเดียวมิเกี่ยวข้อง
ทำเมียงมองคนใหม่ไม่ซ้ำหน้า
หยดหนึ่งไม่ให้หวังหลั่งน้ำตา
โดนนินทากินน้ำใต้ศอกใคร
รู้แนวทางวางไว้ไม่อวดเก่ง
คิดทำเบ่งเกินตัวจะมั่วใหญ่
เหมือนอึ่งอ่างมองตัวกลัวทำไม
พองลมไว้แตกตายหมายเท่าวัว
ผิดกับกบนะนั่นมันไม่รู้
หลบตัวอยู่ใต้กะลามาครอบหัว
สุขสบายรู้แน่แต่พอตัว
เรื่องดีชั่วทั้งหลายมิหมายปอง
กลายเป็นว่ารู้แน่แค่หางอึ่ง
ยังกล่าวถึงกล่าวซ้ำย้ำหม่นหมอง
ออกกะลามาได้ใจลำพอง
คึกคะนองเกาะขอนท่อนลอยมา
เป็นไม้แข็งลอยเตลิดเกิดเบื่อหน่าย
ผิดคาดหมายไม่สมอารมณ์ข้า
กบเลือกนายอันใหม่ไม่ชักช้า
จึงได้นกกระสามาจับกิน
นพ
9 มี.ค.55
มีสุนัขหนึ่งตัวเกลือกกลั้วก่อน
หมานอนในรางหญ้ามาตัดตอน
คือบทสอนหวงไว้ไร้จำเป็น
วัยชราว่ารักคือรักแท้
รักคนแก่รักจริงยิ่งมองเห็น
ภรรยามิมัวหมองต้องลำเค็ญ
ทุกเช้าเย็นไร้เรื่องเศร้าเฝ้าโศกา
มีรักเดียวใจเดียวมิเกี่ยวข้อง
ทำเมียงมองคนใหม่ไม่ซ้ำหน้า
หยดหนึ่งไม่ให้หวังหลั่งน้ำตา
โดนนินทากินน้ำใต้ศอกใคร
รู้แนวทางวางไว้ไม่อวดเก่ง
คิดทำเบ่งเกินตัวจะมั่วใหญ่
เหมือนอึ่งอ่างมองตัวกลัวทำไม
พองลมไว้แตกตายหมายเท่าวัว
ผิดกับกบนะนั่นมันไม่รู้
หลบตัวอยู่ใต้กะลามาครอบหัว
สุขสบายรู้แน่แต่พอตัว
เรื่องดีชั่วทั้งหลายมิหมายปอง
กลายเป็นว่ารู้แน่แค่หางอึ่ง
ยังกล่าวถึงกล่าวซ้ำย้ำหม่นหมอง
ออกกะลามาได้ใจลำพอง
คึกคะนองเกาะขอนท่อนลอยมา
เป็นไม้แข็งลอยเตลิดเกิดเบื่อหน่าย
ผิดคาดหมายไม่สมอารมณ์ข้า
กบเลือกนายอันใหม่ไม่ชักช้า
จึงได้นกกระสามาจับกิน
นพ
9 มี.ค.55
มานั่งรอ กับพ่อ เมื่อตอนสาย
เพื่อจะสน ตะพาย ให้ควายสิ้น
อย่าให้ใคร มาลวงหลอก ตอกชีวิน
แม้นสาวไส้ ให้กากิน จบสิ้นพลัน
จะทำการ งานได้ ให้แน่วแน่
ดินจะพอก หางหูแท้ แพ้สุขสันต์
งานทุกอย่าง สางให้จบ เป็นวันวัน
มิฉะนั้น ท่านจะแย่ ท้อแท้กาย
มาหยิบโหย่ง โล่งโจ้ง ดูไม่เหมาะ
ทำฉอเราะ ปากหวาน น้ำตาลหน่าย
อันหวานลิ้น สิ้นซาก ว่ามากมาย
ทนเป็นวัว เป็นควาย ซวยบรรลัย
สุรานารีย์ พาชี กีฬาบัตร
จงตั้งสัตย์ ปฏิยาน ผ่านให้ได้
อันกาเม เว้นระยะ อย่ามากไป
เดี๋ยวจิตใจ เสื่อมโทรม เพราะโลมเล้า
พันทอง