สายลมเหนือ เอื้อพัด สะบัดไล้
ปีกพิไล ไหวพิลาส ผงาดเหิน
ระบำผิน บินโผ วาโยเพลิน
ท่ามกลางเนิน ภูผา พนาวัน
เจ้าแมลง แผลงอร่าม พิรามเหลือ
ยอดผีเสื้อ สุนทรี เปล่งสีสัน
มาจากแดน แคว้นไหน ที่ใดกัน
จึงพริ้งพรรณ ผ่องผุด พิสุทธิ์พราย
ขยับฟ้อน ร่อนเคลื่อน เขยื้อนโยก
กางปีกโบก สีระยับ สลับฉาย
เขียว...ฟ้า...แดง แฝงม่วง โชติช่วงลาย
เข้าโผนกราย โจมหา สุมาลี
แสนโสภณ วิมลหวาน เกินขานไข
หรือ...เทพไท้ กระยาหงัน ประพันธ์สี
ด้วยเวทมนตร์ ล้นสวรรค์ อนันต์มี
ให้เจ้านี้ เลิศล้ำ เยี่ยงรัมภา
เมื่อเจ้าเริง เถลิงร่าย ลวดลายศิลป์
ธรณิน ก็โสภิต ทุกทิศา
ยิ่งเจ้าย้ำ ระบำอ้อน ฟ้อนลีลา
ปวงเทวา ก็สะท้าน ซ่านฤทัย
โอ้...เจ้ายอด เทพี แห่งผีเสื้อ
ช่างงามเหลือ เกินกมล จะทนไหว
สวยฉูดฉาด บาดโลก โยกโลกัย
เกินสิ่งใด ในหล้า จะหาเทียม
........
โดย
อักษราวารี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
