กลอนเรารู้อยู่ว่าไม่น่าอ่าน
เหมือนประจานใจตนจนเขาหน่าย
เอาความลับคับใจไปแพร่งพราย
เขาคงอายอดสูอยู่เงียบงัน
เคยต่อกลอนตอนนี้ไม่มีต่อ
ยังเฝ้ารอรสกวีที่เสกสรร
เพื่ออาบใจให้ฉ่ำคำรำพัน
จะมีวันไหมนี่สมที่รอ
รัตนาวดีวจีปลอบ
ต้องขอขอบคุณยิ่งสิ่งที่ขอ
หวังมอบปองคล้องขวัญฝันพะนอ
ก็เพียงพอพี่ปลื้มลืมไม่ลง
ความการุณย์จุนเจือช่างเหลือล้น
จะทานทนเท่าใดถ้าไม่หลง
มีคำตอบมอบให้ดังใจจง
พรุ่งนี้คงคอยได้คงไม่นาน
ขอต่อกลอนนิราศขาดตอนจบ
ออกจากลพบุรีนิวาสสถาน
ไปเที่ยวถึงมาเลย์เตร่หลายวาร
แล้วซมซานกลับเขตประเทศไทย
หลายนักกลอนเขียนไปตามใจนึก
ความรู้สึกอารมณ์ผสมใส่
บ้างเขียนโต้ตอบกลับอยู่กับใคร
สุดแต่ใจจารรสบทกวี
หวังสืบทอดโบราณาจารย์เก่า
โดยรวมเหล่านักกลอนอักษรศรี
มาเขียนเล่นเป็นเครื่องประเทืองดี
จบเพียงนี้นิราศเวียนกันเขียนเอย.
ดาว อาชาไนย[/fon
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
