ครั้นเวลา ผ่านผัน กาลเปลี่ยนถ่าย
รักกลับกลาย เป็นอื่น ให้ขื่นขม
เคยนับดาวเคียงคู่ อยู่รื่นรมย์
ชื่นชิดชม แนบข้าง ยังห่างไกล
ดาวล้อมเดือน เกลื่อนฟ้า ดารดาษ
ส่องแสงสาด วาดวิมาน ตระการใส
โอ้จันทร์เอย ชื่นฟ้า แต่คราใด
ยังคงอยู่เคียงใกล้ ไม่ห่างลา
ใจของคน บนความจริง สิ่งที่เห็น
กลับซ่อนเร้น คำลวง ไม่ห่วงหา
ลาลับไกล เป็นอื่น ไม่คืนมา
ไม่เหมือนจันทร์ คู่ฟ้า คราคืนเพ็ญ
โอ้จันทร์เอ๋ย จันทร์เจ้า ขอข้าวแกง
อีกขอแสง จากใจ ให้มองเห็น
ว่าใครหนึ่ง คะนึงหา พารำเค็ญ
ทั้งเช้าเย็น ตรมน้ำตา เฝ้าอาวรณ์..
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
