ผ่านมาถึงแม่กลองสองโมงกว่า
อ่อนแรงล้าจริงเราเหงาเหลือที่
แวะตลาดอัมพวาดูท่าที
ไม่เห็นพี่แม้เงาเศร้าระทม
สองเราเคยเพริดเพลินเดินตลาด
ร่วมตักบาตรข้าวพระพร้อมขนม
หวังผลบุญส่งให้ได้ภิรมณ์
แสนสุขสมเราสองต้องคู่กัน
แต่บัดนี้พี่ไกลไม่เห็นหน้า
อนิจาพี่ยามาแปรผัน
พี่คงลืมความสุขเคยผูกพัน
น้องนับวันเฝ้ารอจนท้อใจ
--ณัชชา--
อ่อนแรงล้าจริงเราเหงาเหลือที่
แวะตลาดอัมพวาดูท่าที
ไม่เห็นพี่แม้เงาเศร้าระทม
สองเราเคยเพริดเพลินเดินตลาด
ร่วมตักบาตรข้าวพระพร้อมขนม
หวังผลบุญส่งให้ได้ภิรมณ์
แสนสุขสมเราสองต้องคู่กัน
แต่บัดนี้พี่ไกลไม่เห็นหน้า
อนิจาพี่ยามาแปรผัน
พี่คงลืมความสุขเคยผูกพัน
น้องนับวันเฝ้ารอจนท้อใจ
--ณัชชา--
ติดตามเจ้า จากเขาย้อย น้อยใจนัก
เกือบเสียหลัก เซซัง นั่งร้องไห้
เฝ้าตามหา แก้วตา ล้าฤทัย
โถทรามวัย ณัชชา ไม่มาแล
จึงหยุดพัก ทานข้าว เข้าเรือนเพชร
อาหารเด็ด รสอร่อย พลอยอิ่มแปล้
แสงตะวัน สาดส่อง หมองดวงแด
จากเขาย้อย มุ่งหน้าแน่ อัมพวา
ถึงอัมพวา พาใจ ให้เศร้าหมอง
ตามหาน้อง สองจังหวัด ณัชชาจ๋า
เดินวนเวียน อยู่นาน พานระอา
หยุดพักผ่อน ก่อนหนา หาของกิน
ปลาหมึกย่าง ข้างคลอง ของที่ใช่
น้ำแข็งไส โดยรอบ ตอบถวิล
ขนมตาล หวานมัน ยวนยั่วลิ้น
มาถึงถิ่น อัมพวา พาเดียวดาย
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
