ฉันเป็นวัว นพนอบ ชอบอิสระ
อย่าบังคับ เลยนะ ท่าไม่ไหว
ฉันขอร้อง ไม่กลับ ฟาร์มโชคชัย
ไม่อยากไป โดนเขา เล่ารีดนม
เจ็บระบม จนแทบ ทนไม่ได้
ปล่อยฉันไป เถิดหนา จะเหมาะสม
อย่าแยกเรา ทั้งสอง จักหมองตรม
เห็นใจผม กับเมีย ขอเสียที
เราทั้งสอง รักกัน เหมือนพันผูก
พ่อบุญปลูก กับฉัน พลันสุขี
ท่องโลกกว้าง มาได้ ตั้งหลายปี
อิสระ เสรี ที่ต้องการ
ขืนกลับไป ครานี้ เห็นทีแน่
คงจะแย่ ยิ่งนัก เขาหักหาญ
นมไม่ไหล ฆ่าเสีย เถือใส่จาน
เป็นเสต็ค รับทาน จานต่อไป
พันทอง